You raise me up!

Wat heb ik mezelf weer laten gevangen nemen. Alles moet goed, netjes, perfect. Overal moet ik aanwezig zijn en het goed doen. En ik sleep een stuk schaamte met me mee, dat ik niet met mn vriendinnen in goed  contact kan blijven, de tijd ontbreekt me. En dat het me niet lukt, om alles goed

Even wegschrijven

Het moet even weg.. soms is schrijven noodzaak. Door te schrijven kan ik het uitschreeuwen naar God. Vandaag weer pleegzorgoverleg en alles hieraan beknelt me. Al die mensen, die wat mogen en moeten vinden. Het blijkt dat ik zelfs niet mag beslissen naar welke school dit kind ga, daar heb ik toestemming voor nodig. Een

Door alles heen…

Pleegouder zijn wat is dit een roeping. En ik heb nog te dealen met het makkelijkste stukje, ik heb een peuter. Ik moet het eerste gevecht met mezelf winnen. Hechten door alles heen. Dwars door de onzekerheid.. de onzekerheid voor het perspectief. Ik wil hechten en van hem houden, wetend dat er een kans is

Hier is mijn hart

Angst is soms alsof de grond even onder je weggeslagen word en je zonde afgrond in zakt. Deze week, was mijn grote, sterke man weer ziek. Zijn 2e longonsteking in 2 maanden. En grombommeldebom… langzaam brokkelt de grond weg. Ik ben zo dom om dan te gaan googlen, want als verpleegkundige wil ik eigenlijk een

Van mij…

Er is zo’n liedje: “CD van jou, CD van mij, CD van ons allebei.” Bij kinderen gaat dat niet zo. Maar bij pleegkinderen… je kan een kind niet delen. Of wel.. Wij hebben wekelijks bezoekregeling. En terwijl ik sta te wachten geef ik hem nog een kus. Want ik moet hem zo loslaten, letterlijk. En

Ruzie

Ik ben zo goed in ruzie maken, met mijn man. Ik heb altijd 10.000 dingen waar hij in faalt. Het enige is dat nummer 1 op die lijst is, dat hij faalt in ruzie maken. Hij neemt alles persoonlijk en doet altijd direct aan zelfonderzoek. En voelt zich dan rot. Er komt geen verweer, geen

Wat is goed genoeg?

Goed genoeg ouderschap… tja, toen ik zwanger was kreeg ik geen memo, geen les. Het was er zo ineens, ons eerste kindje. En het ging me best aardig af, moet ik zeggen. Toen kwam nummer 2… tja, die huilde, huilde en huilde en huilde, huilde, huilde, huilde, huilde, huilde, huilde… je snapt het wel ze

Alle dagen druk

Onze pleegzoon is druk in zijn kop. Als hij wat ziet wil hij het pakken, aanraken, doen! Alles gaat uit zijn eerste inpuls. Directe bevrediging van impulsen. Trek.. dan pak ik toch snoep. (Ook gelijk voor de rest, want die hebben vast dezelfde behoefte). En dan ziet hij mijn boze hoofd en weet hij weer

En toen was er eentje bij

Pleegmoeder worden in 2 dagen. Wat een onwerklijk iets is het toch… Je hoort dat er een kind komt en twee dagen later zit je met een kindje op schoot. Die wellicht bij je blijft tot hij volwassen is. En dan… ben je dan in 1x pleegmoeder. Ik geloof ik niet. Het is een lief

Stapeltoren

Onze pleegzoon heeft een levenslustig karakter, energiek, hij is van het soort ontdekken door doen. Oké, dat was de positieve benaming. Hij is hyperactief. En dat is prima, al is het soms wat vermoeiend voor hem en de rest van het gezin. Het leek ons verstandig nu hij naar school gaat daar even in te