You raise me up!

Wat heb ik mezelf weer laten gevangen nemen. Alles moet goed, netjes, perfect. Overal moet ik aanwezig zijn en het goed doen. En ik sleep een stuk schaamte met me mee, dat ik niet met mn vriendinnen in goed  contact kan blijven, de tijd ontbreekt me. En dat het me niet lukt, om alles goed

Door alles heen…

Pleegouder zijn wat is dit een roeping. En ik heb nog te dealen met het makkelijkste stukje, ik heb een peuter. Ik moet het eerste gevecht met mezelf winnen. Hechten door alles heen. Dwars door de onzekerheid.. de onzekerheid voor het perspectief. Ik wil hechten en van hem houden, wetend dat er een kans is

Van mij…

Er is zo’n liedje: “CD van jou, CD van mij, CD van ons allebei.” Bij kinderen gaat dat niet zo. Maar bij pleegkinderen… je kan een kind niet delen. Of wel.. Wij hebben wekelijks bezoekregeling. En terwijl ik sta te wachten geef ik hem nog een kus. Want ik moet hem zo loslaten, letterlijk. En

Wat is goed genoeg?

Goed genoeg ouderschap… tja, toen ik zwanger was kreeg ik geen memo, geen les. Het was er zo ineens, ons eerste kindje. En het ging me best aardig af, moet ik zeggen. Toen kwam nummer 2… tja, die huilde, huilde en huilde en huilde, huilde, huilde, huilde, huilde, huilde, huilde… je snapt het wel ze

Alle dagen druk

Onze pleegzoon is druk in zijn kop. Als hij wat ziet wil hij het pakken, aanraken, doen! Alles gaat uit zijn eerste inpuls. Directe bevrediging van impulsen. Trek.. dan pak ik toch snoep. (Ook gelijk voor de rest, want die hebben vast dezelfde behoefte). En dan ziet hij mijn boze hoofd en weet hij weer

En toen was er eentje bij

Pleegmoeder worden in 2 dagen. Wat een onwerklijk iets is het toch… Je hoort dat er een kind komt en twee dagen later zit je met een kindje op schoot. Die wellicht bij je blijft tot hij volwassen is. En dan… ben je dan in 1x pleegmoeder. Ik geloof ik niet. Het is een lief

Stapeltoren

Onze pleegzoon heeft een levenslustig karakter, energiek, hij is van het soort ontdekken door doen. Oké, dat was de positieve benaming. Hij is hyperactief. En dat is prima, al is het soms wat vermoeiend voor hem en de rest van het gezin. Het leek ons verstandig nu hij naar school gaat daar even in te

Gebed om wijsheid

Ik heb al een paar keer geschreven dat we zijn verhuisd voor een extra plekje. Een extra kamer. Voor een pleegkind. De roeping was duidelijk. En God droeg ons in dit proces. Maar toen kwam onze dochter in een traject bij de hoop voor ADD. De pedagoog vroeg hardop zich af waar we aan begonnen.

Stil maar, wacht maar…

Ja dag.. dat past niet bij me. Ik ben meer van bedenk en werk maar. Praat als brugman en regel het. En als het niet lukt dan is er twijfel. Het is al weer twee jaar geleden toen ik me bedacht dat er nog een pleegkindje bij zou kunnen. Een vluchtige gedachte die heel de

Bruine ogen

Onze pleegzoon kwam bij ons als baby, direct uit de buik. Redelijk uniek. Eat een zegen, want daardoor is zijn hechting zo optimaal mogelijk. Ik verwacht op termijn wel meer vragen en ik hoop telkens op zijn niveau informatie te geven. Toch is hij vanaf baby al met twee families verbonden. Ik geloof dat hij